Praca, bezrobocie, Klub Pracy, asertywność, zmiana roli zawodowej, autokreacja. Te i inne pojęcia kojarzą się – i to jest prawda oczywista – z projektowaniem kariery. Nie jest częstokroć ono możliwe bezpośrednio po ukończeniu szkoły. Czasem projektowanie kariery zajmuje miesiące i lata. Wymaga wytrwałości i elastyczności. Między pragnieniem pracy
a rzeczywistym zatrudnieniem występuje obszar, który należy odpowiednio zagospodarować.
Jak zagospodarować ?
Po pierwsze – poziomem aktywności i osobistym zaangażowaniem. Także poprzez dbałość o własny wizerunek.
Po drugie - jakością wiedzy o rynku pracy i umiejętnościami zmiany swojego życia.
Po trzecie – potrzebą sięgania po takie sposoby, które racjonalizują myślenie i działanie zorientowane na sukces.
Sukces, ale jaki ?
Praca to nie tylko sposób na ekonomiczny standard życia. To przede wszystkim możliwość samorealizacji. Jan Paweł II oparł rozważania o pracy ludzkiej (Encyklika „Laborem Exercens”) oparł na trzech kręgach wartości. Każda wartość odnosi się do innego poziomu: do rodziny, narodu i własnego siebie.
Na stronach Portalu sciaga.pl można przeczytać miedzy innymi:
„(…)Papież uważa pracę za charakterystyczny element bytu ludzkiego. Rozpatruje ją jako trud zmęczenie, cierpienie ale również satysfakcję.
Jeśli więc praca jest powołaniem człowieka, to jest w jego życiu czymś nieodłącznym. Praca jest losem człowieka, istotnym aspektem jego życia. Papież uważa, że praca jest powinnością moralną i obowiązkiem. Człowiek powinien więc pracować zarówno ze względu na nakaz Stwórcy, jak i ze względu na swoje własne człowieczeństwo, którego utrzymanie i rozwój domaga się pracy.
Człowiek powinien pracować ze względu na bliźnich, zwłaszcza ze względu na swoja rodzinę, ale także ze względu na społeczeństwo, do którego należy. Praca stanowi podstawę kształtowania rodzinnego, które jest naturalnym prawem i powołaniem człowieka. Te dwa kręgi wartości, z których jeden jest związany z pracą, a drugi wynika z codziennego charakteru życia ludzkiego łączą się wzajemnie. Praca jest warunkiem zakładania rodziny, rodzina bowiem domaga się środków utrzymania, które nabywa człowiek przez pracę. Praca i pracowitość warunkują także cały proces wychowania w rodzinie.
Analizując encyklikę Jana Pawła II ?Laborem exercens? należy stwierdzić, iż rodzina stanowi jeden z najważniejszych układów odniesienia, według których musi być kształtowany społeczno ? etyczny porządek pracy ludzkiej. Dokument ten zawiera również uwagę na fakt, iż rodzina jest wspólnotą, która może istnieć dzięki pracy i jest pierwszą wewnętrzną szkołą pracy dla każdego człowieka.
Człowiek powinien pracować zwłaszcza ze względu na rodzinę, ale także ze względu na społeczeństwo, do którego należy na podstawie więzi kultury i historii. Społeczeństwo jest wielkim i społecznym wcieleniem pracy całych pokoleń. Człowiek swoją głębszą tożsamość wiąże z przynależnością do narodu. W oparciu o wymienioną encyklikę człowiek pojmuje p[racę jako pomnożenie dobra wypracowanego przez jego rodaków, uświadamiając sobie przy tym, że na tej drodze praca ta służy pomnażaniu dorobku całej rodziny, wszystkich ludzi żyjących na świecie”.
Pomoc w aspekcie wielowymiarowym
Lęki, frustracje, niska samoocena. Doświadczenie utraty pracy lub ograniczone szanse na jej znalezienie. I jedno i drugie często idzie w parze. Dlatego w polu widzenia, praktycznie
i namacalnie, pojawia się doradca zawodowy. Ten szkolny
i ten zatrudniony w publicznych służbach zatrudnienia. Pojawia się w określonym celu. Przede wszystkim po to, aby bezrobotny klient odzyskał wiaręw realne szanse na wejścia do aktywnego życia zawodowego.
Pomoc w projektowaniu kariery, badanie predyspozycji zawodowych i kompetencji społecznych, wsparcie indywidualne i grupowe – to wszystko wraz z całym zapleczem instrumentalnym, naukowym, psychologicznym
i praktycznym służy pomocy osobom bezrobotnym i poszukującym pracy w transformacji sposobu myślenia o zarządzaniu zmianami. Tymi zmianami, które pracę sytuują na miejscu nadrzędnym w życiu jednostki.
HENRYK GRYMUZA